11 maart, 2016

Boedapest #3

Dag lieve vrienden van het internet.

Vandaag weer eens wat anders. Ik verbleef de afgelopen dagen namelijk niet in Boedapest, maar in Praag. Praha. Prague. De hoofdstad van Tsjechië, je weet wel. Nadat de eerste maand in Boedapest erop zat en er een 5-dagen-durend-weekend aan zat te komen, vonden Yvet en ik het wel tijd voor ons eerste Oost-Europa tripje. Praag it is!
Voor Yvet was het de eerste keer naar Praag, ik was er al eens geweest in een ver verleden (2012). Aangezien we natuurlijk armzalige studenten zijn, gingen we een dag voor vertrek op zoek naar de goedkoopste bustickets en het goedkoopste hostel. Bij elkaar kostte dit ons nog geen €60, waardoor het idee ontstond om er een budgetweekend van te maken. Oftewel: bij aankomst allebei €50 pinnen en hier 4 dagen van leven (ontbijt, lunch, diner, uitgaan en andere activiteiten). Ik zal jullie alvast een spoiler geven: het is ons gelukt. Hoe, dat ga ik jullie in deze post verklappen. 

Op vrijdagochtend namen Yvet en ik, na 3 korte uurtjes slaap, om half 6 de tram en metro om een uur later te beginnen aan de 7 uur durende busreis naar Praag. Gelukkig heb ik daar vrij weinig van meegemaakt, want ik heb de complete rit geslapen als een roosje. Eenmaal aangekomen kwamen we tot ons verdriet achter dat Praag nog steeds geen Euro's heeft en pinden we allebei ongeveer €50 in kronen. Aangezien de metro betekende dat we geen avondeten hadden, besloten we zwart te reizen naar ons hostel. Gelukkig overleefd. Eenmaal aangekomen bij Hostel Centre, checkten we in, maakten ons bed op en begonnen we aan onze eerste verkenningstocht met een (gratis gekregen!) kaart. We bezochten onder andere het 'Dancing House' die te zien is op de foto hieronder, waar ik naar aanleiding van mijn eindexamen in kunstgeschiedenis altijd nog een keer heen wilde. Kon ik mooi van mijn lijstje afstrepen. Voor de rest hebben we die dag tot aan de Karelsbrug gelopen en zijn we gestrand in een Tesco waar we ontbijt en snacks voor 3 dagen kochten. Oh, en wijn. 
Na een fijne avondmaaltijd bestaande uit een kan bier en een gedeelde pizza hawaii (zoveel honger hadden we niet, scheelde geld), was het tijd om het nachtleven van Praag te verkennen. Aangezien we hier heel slim geen research naar gedaan hadden, belandden we last-minute op een 80's/90's videoparty a.k.a. een feestje met muziek die ik herken van mijn moeder, met een gemiddelde leeftijd van 40. Helaas hadden we beiden €4 opgeofferd aan entree, dus besloten we te blijven. Met een uurtje waren de meeste mensen compleet van de kaart (behalve wij dan) en lachten wij ons kapot om één of andere malloot naast die dacht dat hij Michael Jackson was. Nog een uur later stonden we vooraan te doen alsof we Britney Spears waren. Eindoordeel: mooie avond.
De volgende dag was het, na een redelijke nachtrust, weer tijd voor sightseeing. We hadden gelezen dat er in een Praag een 'free walking tour' was. Het woord 'free' klonk ons als muziek in de oren dus liepen we, na een klein ontbijtje, richting het centrum. Beste beslissing ooit. De tour duurde 2,5 uur en werd geleid door een man wiens naam ik niet meer weet, maar het was iets met pis (waar een aantal meisjes in de groep iets te hard om lachten). Hij begon met zijn levensverhaal, wat al een tour opzich was en nam ons daarna mee om 'Magical Praha' te ontdekken. Dit was zo leuk! De man had fantastische verhalen bij gebouwen waar je normaal gesproken totaal langs zou lopen. Aan het einde kon je hem tippen, maar aangezien wij niet zoveel geld te besteden hadden, gaven we hem een paar euro en wat Nederlandse drop. Vond hij prima. Nadat we een stel vervelende Duitsers van ons af geschud hadden, gingen we terug naar het hostel. Onderweg kwamen we een chinees restaurantje tegen waar je voor €3 een bord kip met rijst kon eten. Prima!

Die avond gingen we naar een toffe nachtclub waar een technofeest was, wat ontzéttend leuk was. Het viel ons wel op dat je in Praag tijdens het uitgaan overal binnen mag roken, wat we irritant vonden omdat we steeds stikten en verbrand werden tijdens het dansen. Desalniettemin vonden we dat we wel een kan bier verdient hadden na 2 dagen strijden. Dat gleed als water naar binnen. Minpuntje van de avond was dat we die vervelende Duitsers weer tegen kwamen, maar goed. Kleinigheidje hou je toch. Geen idee hoe laat we thuis kwamen maar meer dan 3 uur slaap hadden we niet want... We hadden het geweldige idee om vroeg op te staan om naar het kasteel te lopen (kasteel staat op een hoge berg, geen geld voor de tram a.k.a. doodgaan) en wie a zegt moet b zeggen dus wij die berg op. Eenmaal boven was het de trip zéker waard! (zie de laatste twee foto's voor het uitzicht). Hierna zijn we nog naar een koffietentje geweest. Door de brakheid waren we even helemaal klaar met het budget en wilden we gewoon een warm drankje. Hierna gingen we naar huis voor een 'powernap' om vervolgens rond 9 uur te gaan eten. Toen we wakker werden was het 3 uur 's nachts dus ja, laat maar dan. Scheelde wel weer een hoop geld! De volgende ochtend moesten we voor 11 uur het hostel verlaten en hadden we nog zo'n 3 uurtjes tot we richting de bus moesten. We hebben toen minstens een uur gezocht naar de Lennon Wall. Man, man, man. Hadden ze niet even een bordje kunnen neerzetten? Maar goed, eenmaal gevonden was het wel een prachtmuurtje. Tot slot hebben we bij een vegetarisch restaurantje wat nacho's gegeten en zijn we vertrokken toen de ober voor de tachtigste keer kwam vragen of we écht geen hoofdgerecht wilden. Om 3 uur namen we de bus terug naar Budapest en rond 10 uur stonden we weer op metrostation Népliget. Nog nooit zo blij geweest om Hongaars te horen. Eindoordeel: heerlijk weekend gehad. Het plan is om nog meer tripjes te maken, want deze is goed bevallen!   
Alle foto's gemaakt met een Canon EOS 55D

17 februari, 2016

Boedapest #2

Het is weer even geleden sinds mijn eerste post, maar ik heb weer een aantal foto's opgespaard en wat mooie verhalen verzameld. Laat ik beginnen met de reden waarom ik hier in de eerste plaats ben: studeren. Ik zou nu al minstens anderhalve week college achter de rug moeten hebben, maar door ziekte heb ik nog geen collegezaal van binnen gezien. Leuk, zou je denken. Dat dachten wij eerst ook, maar na 5 vrije dagen achter elkaar heb je het ook wel gehad. Upside is dat ik veel tijd heb om alles uit mijn verse Netflix abonnement te halen én half Budapest al op de foto heb. Wél hebben we al een basisschool bezocht met de klas, wat enorm interessant was én Yvet en ik zijn zelfs op banenjacht geweest (grapje Nederlandse overheid, vrijwilligerswerk bedoel ik natuurlijk). Puur om iets nuttigs te doen. Dit is ook de reden dat ik over een paar weken begin met tennis en het dansen weer oppak. Productief bezig dacht ik zelf! De foto's hieronder zijn een kleine opsomming van wat ik, buiten buitensporig veel bier drinken en dansen in elk mogelijke bar, heb gedaan in de hoofdstad van Hongarije:


Iets wat ik heerlijk vind om te doen in Budapest: rondlopen, de metro pakken, zien waar ik uitkom, foto's maken. Het gebouw op de foto is het Opera house. Sinds een weekje hebben Yvet en ik een soort OV-kaart waarmee we voor €50 4 maanden lang onbeperkt gebruik kunnen maken van het openbaar vervoer. Halleluja voor de lage kosten in dit land. Wat me trouwens opvalt in Budapest is dat hoe langer je rondloopt, des te minder de bijzondere gebouwen je opvallen. Het Opera house is een prachtig gebouw, maar omdat het verstopt staat tussen andere prachtige gebouwen, zou je er zo voorbij lopen. Bottom line: Budapest kent ongekende architectuur.


Niet persé Hongaars, wel heel lekker: TGIF. Een Amerikaans uitziend burgertentje met insane burgers en kennelijk half-price cocktails op ladies-tuesday (toevallig de dag dat wij er aten). Halleluja again voor de lage kosten in dit land. Over eten gesproken: we worden al wat creatiever maar leven hier vooral nog op pasta en rijst. Eens namen we een risico met aardappels, vlees en salade. Ach, pasta is nou eenmaal makkelijk en ik heb een sportlegging gekocht. Dus. De lieve dames op de foto's zijn mede-Nederlandse-student Charlot (woont twee tramhaltes verderop) en mede-Nederlandse-visite-van-Charlot (helaas) Belle. Het is ongelooflijk hoeveel mensen je hier binnen twee weken leert kennen. Ik heb al zeker zo'n 50 nieuwe namen gehoord. ESN (Erasmus Student Network) organiseert hier ontzettend veel feesten én alle universiteiten organiseren op hun beurt ook aparte feesten, dus aan gezelligheid geen gebrek.


Szimpla Kert, één van de populairste ruïn bars hier. Een ruïn bar is een bar die 'spontaan ontstaan' is. Ze zijn veelal goed verstopt in kleine straatjes, maar als je eenmaal binnenkomt waan je je in een oase van creativiteit. Szimpla is overdag een leuk koffieplekje, aan het begin van de avond leuk voor een date of rustig drankje en tegen de ochtend aan kun je er lekker losgaan. Net als alle andere ruïnbars trouwens.


Het is net Londen hè, dat Budapest. De subways heten hier gewoon metro en de leuningen zijn bedoeld om ook echt vast te houden want de roltrappen zijn niet al te stabiel. Verder kost het mij allemaal geen drol dus je hoort mij niet klagen!


Dit beste mensen, is Imre Nagy oftewel de ooit Prime Minister van Hongarije. Dit standbeeld van hem staat belachelijk goed verstopt achter het immense parlementsgebouw. Hij is een symbool van vrijheid. Voor het complete verhaal verwijs ik je graag naar Wikipedia. Doneer dan ook gelijk even! Maar even zonder grappen: dit standbeeld bracht mij enorm veel inspiratie.


Na wéér een afzegging vanuit de universiteit (zucht), vonden Yvet en ik het tijd om iets nuttigs te doen dus trokken we onszelf van de bank en vertrokken naar het Hongaars Nationaal museum. Oftewel, een museum over de volledige geschiedenis van Hongarije. Als mijn zusje dit leest, ik voel dat je je ogen rolt. Je kent me, once a nerd always a nerd. Voorafgaand aan dit zeer interessante bezoek, brachten we een aantal uurtjes door in Massolit. Dit is een koffiezaakje met kasten vol engelstalige boeken, oftewel: wéér die inspiratie. Man, man, man wat een leven hier.


Boven: restaurant For Sale, een traditioneel Hongaars restaurant waar je na afloop kan kliederen op je placemat en deze ergens in het restaurant kan ophangen. Nog een leuk feitje: op elke tafel staat een enorme mand met pinda's en we werden nadrukkelijk gevraagd de pindajasjes op de grond te gooien tussen het hooi. Lekker westeren, ik hou ervan. De zwart-wit-telefoon-foto is van een avondje met Felix Jaehn, je weet wel die dj van de nieuwe versie van 'Aint Nobody'. Dat was ook één van de weinige liedjes die we kenden, maar (en weer): het koste ons maar een klein tientje om binnen te komen. Vandaag hebben we toevallig kaartjes gehaald voor Selah Sue in de A38 (een aangelijnd schip aan de Buda-kant met concertzalen en een restaurant). Alweer kostte dit ons een klein tientje. Nogmaals: nog geen college gehad.


Dat was weer een hoop tekst en toch vraag ik me weer af of ik alles wel verteld heb. Maakt natuurlijk niets uit, als ik iets vergeet, schrijf ik daar de volgende keer wel weer over. Ik wil graag afsluiten met de bovenstaande foto van Heroes Square, één van de meest indrukwekkende (en rustig bezochte) monumenten ooit gezien. We can be heroes, just for one day.


Alle foto's gemaakt met een Canon EOS 55D of Sony Xperia Z2

03 februari, 2016

Boedapest #1

Ik ben alweer bijna een week in de hoofdstad van Hongarije. Inmiddels ben ik gewend geraakt aan mijn kamer, mijn huisje, de enge lift, de vele zwervers en de niet-zo-hartverwarmende-Hongaren. Omdat ik hier 4 maanden ga verblijven om te studeren, leek het mij een tof idee om een blog te beginnen (alweer...). Voor mijn familie, vrienden en collega's: de komende maanden kun je hier lezen en zien wat ik allemaal meemaak. Voor degenen die mij destijds gevolgd hebben op Demi Knight's Life en daardoor hier beland zijn: it's good to be back!


Op deze eerste foto's zien jullie mijn directe leefomgeving: het uitzicht, mijn kamer en... mijn nieuwe gitaar. Mijn eigen gitaartje mocht helaas niet mee dus besloot ik hier een tijdelijke te kopen. Vier maanden zonder liedjes schrijven is natuurlijk een beetje lastig.
Even een kleine terugkoppeling naar afgelopen zaterdag. Om half 9 in de de ochtend kwamen Yvet (studiegenootje) en ik na een helse busrit eindelijk aan in Boedapest. De busreis bestond vooral uit véél te veel stoppen, nachtelijke politiecontroles en random, dronken passagiers die elkaars liefde vonden. Twee stoelen voor ons. Maar goed, we waren er eindelijk. Na wat ronddolen en rondvragen kwam we erachter dat de pinautomaat bij het busstation helemaal niet kapot was, dus pinden we zoveel mogelijk geld (want taxi en huur) en namen we de eerste taxi die we konden vinden naar ons appartementje. Op Jószef Körút werden we eruit gelaten om vervolgens een kwartier buiten te wachten op onze huisbaas, die niet zo punctueel schijnt te zijn. Buiten het feit dat mijn bureaustoel én rolluiken nu al kapot zijn (sowieso niet mijn schuld), is het een chill en vooral ruim appartement. Supermarkten en metrostations zitten op loopafstand en de McDonalds op kruipafstand.
De eerste avond zijn Yvet en ik direct naar Szimpla Kert gegaan. Dit is een zogenaamde 'ruïn bar', oftewel een spontaan ontstane bar in een verlaten pand. Ik ga proberen er wat meer foto's te maken, want het is niet uit te leggen wat voor bijzondere plek dat is. Wat ik in ieder geval kan beamen, is dat het enorm toeristisch is en we er elke avond wel Nederlands horen.
Naast het lokale bier proeven, hebben we vooral aan sightseeing gedaan. Vandaag stond een kortstondig bezoekje aan de universiteit op de kaart en vanavond is het tijd voor ons eerste Erasmus partijtje. Niet voordat we allemaal een middagdutje gedaan hebben natuurlijk. O, vergeet ik bijna te vertellen: inmiddels zijn ook onze twee huisgenoten, Sixtine en Leá uit Brussel gearriveerd. Eén en al gezelligheid en de hele dag die prachtige Franse taal om ons heen. Top top top.
De volgende keer wil ik jullie wat meer gaan vertellen over mijn eerste indrukken van de stad én vooral de mensen, gewoontes etc. Voor nu houd ik het even voor gezien. Time for Netflix!

Joe!

10 januari, 2016

Mini polaroids

Noem het ouderwets of hipster; ik vind het geweldig.

Alles wat qua camera's analoog is vind ik geweldig. Het beste zijn die 5 euro wegwerpcameraatjes die je tegenwoordig overal weer kunt kopen (want: hipster). Wat is er nu zo leuk aan? De crappy kwaliteit? Het feit dat je je selfie niet direct te zien krijgt en dus geen idee hebt of je er nog één moet maken? Die (soms wel) twee weken die je wacht tot je de foto's van dat ene feestje in je handen hebt, terwijl iedereen eigenlijk al uitgepraat is over dat festijn en weer door is gegaan met leven? Ja. Eigenlijk precies die drie dingen. Die heerlijke, soms verschrikkende kwaliteit. Dat je een foto hebt gemaakt waarvan je op dat moment zeker wist dat je er een plekje op World Press Photo mee zou verdienen, maar je snel bedenkt als je na het ontwikkelen een enorme duim ontdekt. Zonde? Jammer? Nee: leuk! Je hebt geen idee wat er gaat komen. Vaak weet ik wanneer mijn rolletje eindelijk vol is, niet eens meer waar ik eigenlijk foto's van heb gemaakt. Heerlijk als je drie weken later die ene foto van jezelf in je hand krijgt gedrukt waarop je eigenlijk net iets te dronken bent. Zo'n foto die je acuut zou verwijderen als je hem met je iPhone gemaakt zou hebben. Ja: het duurt soms achterlijk lang (ik heb al meerdere klachten ingediend over de crappy fotoservice van een bepaalde-winkel-waarvan-ik-de-naam-niet-ga-noemen) en ja: soms mislukt je rolletje hopeloos en moet je er toch voor dokken. Je moet ervan houden, laat ik het daarbij laten. Ik hou ervan.
Al helemaal van mijn lieve baby, de Fujifilm Instax mini. Hetzelfde effect als zo'n wegwerpding, alleen plus een wit randje, een maatje kleiner en geen twee weken maar tien minuten wachttijd. Ik ben nog steeds aan het uitvogelen hoe het witte gevaar precies werkt en hoe ik hem het best kan gebruiken, en daar wilde ik vandaag alvast wat resultaten van delen.

De vraag van vandaag: fotograferen jullie wel eens analoog? Wat zijn jullie favorieten? 

Liefs, Demi



Links: muziekjes & Rechts: Demi in onze hoofdstad



Links: de muren versierd met oude filmposters (UO) en jurkjes & Rechts: natuurlijk uitzicht

10 september, 2014