Januari

"Minpunt is de tentamenweek over twee weken. Waar ik vandaag dan ook echt aan ga beginnen. De planning ligt al klaar. Beloofd."

Beloofd is beloofd en belofte maakt schuld. Het is me wederom niet gelukt. Ondanks het feit dat ik me niet voor de volle 100% en misschien zelfs niet voor de halve 50% aan de gemaakte planning heb gehouden, gingen mijn eerste 2 tentamens vandaag verrassend goed. Als ik de laatste 2 weken zou moeten beschrijven met 1 woord: spanning. 

Want wat was het spannend. Leren voor de eerste, echte tentamenweek op een Hogeschool. Het werd alleen nog maar spannender toen ik erachter kwam dat ik mijn tentamens extern moest maken. Dat wil dus zeggen dat ik ze ergens anders moest maken. Niet op school. Als er iets is waar ik de zenuwen van krijg, dan is het wel het onbekende. Ik probeerde mezelf nog tegen te houden, maar het gebeurde als vanzelf: paniek. Op mijn rooster stond dat ik al mijn tentamens moest maken in 'kerk'. Welke kerk? Wel in Utrecht? Hoe kom ik daar dan? Waarom staat er geen adres bij? Wie moet daar nog meer heen dan? Welke bus moet ik dan nemen? Hoe laat moet ik de trein dan nemen? Ongelooflijk en uitermate schijtirritant word ik dan. Gelukkig waren al mijn problemen snel opgelost toen ik even kalm ben gaan zoeken op de schoolsite. Opgelost. Weg paniek. 

Ik durf het bijna niet uit mijn strot te duwen: januari is alweer bijna voorbij. Ongelooflijk. Het ergste vind ik dan altijd de gedachte dat je 1/12 van een jaar verspild hebt aan het leren van toetsen. Wat een verschrikkelijke gedachet, veeg hem weg. Zo denk ik dan. Vrijdag om 13:00 uur is de tentamenweek voorbij. Over. Finished. YES. Ik hoop eigenlijk dat ik februari in kan gaan met de gedachte dat ik iets meer bereikt heb dan alleen tentamens te hebben gemaakt. Ik hoop eigenlijk dat ik nog een optreden kan fixen. PS. als jullie in je eigen buurt iets tegen komt waar ik liedjes kan komen zingen, zeg het maar.

Ik denk dat het tijd is om mijn boeken er weer bij te pakken, want ik denk dat het voor jullie allemaal duidelijk is dat dit bericht puur studie-ontwijkend-gedrag is. Wat jammer nou. Soms moet je gewoon even van je afschrijven. Even weg ermee, weg met die woorden en weer verder gaan. 

December: het lijkt alweer zo lang geleden...

Over bedanken en vieren

Oneindig veel dank.

Daar wil ik dit bericht mee beginnen. Op mijn vorige 'eerste' post heb ik, zowel in het echte leven als digitaal, enorm veel positieve reacties gekregen. Veel van jullie herkenden een stukje van zichzelf in mijn verhaal, wat precies de snaar is die ik wil raken bij mensen. Ik heb al jullie berichtjes met een hartverwarmende kop thee (letterlijk en figuurlijk) gelezen en ik werd er heel enthousiast, vastberaden en stiekem een beetje verlegen van. Daarvoor dus: oneindig veel dank.

De afgelopen week zal voor iedereen evenveel hectiek opgeleverd hebben, maar ik moet zeggen dat ik kerst, oud & nieuw en de kerstvakantie als geheel nog nooit zo 'vol' heb meegemaakt. 2013 was voor mij in dit opzicht een speciaal jaar. Ik vierde dit jaar namelijk voor het eerst kerst en oud & nieuw met een man in mijn leven. Het was precies zoals ik het me voorstelde: alle 'schoonfamilie' (ik vind dat je dat woord pas gebruikt als je getrouwd bent. Maar het ligt zo lekker...) ontmoeten, naar mijn eigen familie, saampjes gourmetten, en een paar dagen later samen aftellen. Elkaar zoenen, elkaar een gelukkig nieuwjaar wensen, wat dat dan ook mag inhouden en naar het vuurwerk staren. In de regen. Maar wel samen. Samen. Wat een prachtig woord. Ook daarvoor: oneindig veel dank.

Ik heb mijn kerstvakantie de afgelopen 3 dagen afgesloten op de beste manier die ik me zou kunnen bedenken: in Amsterdam met mijn nichtje en zusje, werkend en bij schoonfamilie (weer dat woord, nu blijf ik het gebruiken hoor!). Afgelopen vrijdag ben ik om 9 uur met mijn zusje op de trein naar Amsterdam gestapt om daar, met nichtje erbij, eens lekker door de straatjes te slenteren. Omdat ik me van tevoren bedacht had dat ik Nike Roshe Runs moest en zou kopen, ging ik elke sneakerwinkel in. Vervolgens twijfelde ik daar over onder andere kleur, vorm en vooral prijs, aangezien de krengen 90 euro zijn. Demi zou Demi niet zijn, als ze uiteindelijk een paar met 30 euro korting mee naar huis kon nemen in een prachtige fushia kleur met grijze accenten. Buit binnen, Demi blij. Vervolgens heerlijk gegourmet bij opa en oma en de dag was compleet. Speciaal aan de FrontRunner: oneindig veel dank.

Afgelopen zondag heb ik, samen met mijn vriend, een nieuwjaarsborrel bijgewoond van mijn schoonfamilie (klaar met de excuses, wat een prachtwoord!). Zoals altijd was dit hartstikke gezellig, heb ik weer wat nieuwe familieleden ontmoet en kregen we weer wat geweldige standaard vragen naar ons hoofd geslingerd (maar hoelang zijn jullie al samen dan? En hoe kennen jullie elkaar dan? O wat leuk!). Heerlijke middag en een heerlijke afsluiter van wat helaas alweer het einde van de vakantie is. Toch oneindig veel dank.

Maandag. Het was weer zover. Maandag om half 9 vertrok mijn trein weer naar Utrecht (gelukkig iets later dan normaal gesproken, oftewel: een soort van uitslapen) en mocht ik weer in de collegezaal wegteren. Helaas houd ik van mijn studie en kan ik niet stoppen. Ik kan niet niet studeren. Stiekem ben ik best een nerdie-nerdje en houd ik van kennis vergaren. Minpunt is de tentamenweek over twee weken. Waar ik vandaag dan ook echt aan ga beginnen. De planning ligt al klaar. Beloofd.
Ook al kan ik school soms haten. Ook al wil ik het soms wurgen. Ook al vraag ik mezelf soms af  waarom ik in hemelsnaam als net-17-jarige aan een HBO-opleiding ben begonnen en niet gewoon lekker een jaartje vrijwilligerswerk heb gedaan. Ook al heb ik geen zin om morgen naar de trein te lopen. Ik weet dat ik mezelf gelukkig mag prijzen dat mijn ouders mijn studie überhaupt kunnen betalen, dat er überhaupt een studie bestaat die bij mij past en dat ik überhaupt naar school kan. Want er zijn miljoenen meisjes van mijn leeftijd die dolgraag naar school zouden willen gaan, maar dit niet kunnen. En voor die meisjes, zet ik morgen de wekker. Want school, ook al vind ik je niet altijd even leuk.

Oneindig veel dank.